«Οι αγρότες δεν πληρώνουν φόρους, δεν πληρώνουν τίποτα»
Κατ΄αρχάς, οποιαδήποτε πληρωμή παραδομένου προϊόντος πραγματοποιείται μέσω τραπέζης οπότε γίνεται αυτόματα η νόμιμη παρακράτηση. Επιπλέον, ο
αγρότης πληρώνει συνεχώς φόρους μέσω τού ΦΠΑ, για να προμηθευτεί μία πληθώρα πραγμάτων και να τύχει υπηρεσιών που απαιτούνται για την ανάπτυξη τής καλλιέργειάς του, όπως λιπάσματα, φυτοφάρμακα, πετρέλαια, αγορά αγροτικών μηχανημάτων και συντήρηση των υπαρχόντων ή μίσθωση αυτών των μηχανημάτων. Πληρώνει ΕΝΦΙΑ για το χωράφι, πληρώνει ασφάλιστρα για την καλλιέργεια, πληρώνει τον Οργανισμό Εγγείων Βελτιώσεων (ΤΟΕΒ, για τη ύδρευση των χωραφιών), πληρώνει μεροκάματα σε εργάτες για κλάδεμα, αραίωμα, συγκομιδή καθώς και διάφορες άλλες πράξεις που απαιτούν εργατικά χέρια. Και όλα αυτά πρέπει να τά πληρώσει …πριν ακόμα πάρει το πρώτο σέντ από την ετήσια παραγωγή του.
«Δεν πληρώσανε ποτέ και τίποτα στον ΟΓΑ και θέλουν και σύνταξη»
Μα, και να ήθελαν να πληρώσουν για να εξασφαλίσουν μία αυξημένη σύνταξη, δεν είχαν την δυνατότητα να το κάνουν για τον πολύ απλό λόγο ότι ο ΟΓΑ ξεκίνησε το πρόγραμμα ασφάλισης με καταβολή εισφορών μόλις το 1998. Γιατί όμως λέμε ότι δεν πλήρωσαν ποτέ και τίποτα; Οι αγρότες ήταν από ανέκαθεν η κύρια πρωτογενής παραγωγική μηχανή τής χώρας. Ας αναλογιστούμε μόνο πόσο ωφελήθηκε το κράτος από αυτούς όλα τα χρόνια που είχαμε μεγάλη αγροτική παραγωγή. Ας αναλογιστούμε πόσο τους εκμεταλλεύτηκε το κράτος μέσω της Αγροτικής Τράπεζας(και όχι μόνο) που τους δάνειζε με 40% (σαράντα τοίς εκατό) επιτόκιο δανεισμού χωρίς να έχουν το δικαίωμα να επιλέξουν άλλη τράπεζα για να ζητήσουν δάνειο για οτιδήποτε και αν το ήθελαν το ποσό.
«Όλον τον χρόνο τεμπελιάζουν παίζοντας τάβλι στα καφενεία»
Αφού είναι τόσο παραδεισένια τα πράματα στον κόσμο των αγροτών, τότε γιατί ούτε ένας, μα ούτε ένας από αυτούς που το λένε αυτό, δεν παράτησε την δουλειά του για να πάει στην επαρχία του ή να αφήσει το γραφειάκι του και να γίνει αγρότης; Από την φύση τους, οι αγροτικές εργασίες δεν απαιτούν καθημερινή παρουσία στο χωράφι. Η κάθε καλλιέργεια, έχει το δικό της πρόγραμμα και συνήθως απαιτεί εντατική εργασία κάποιες περιόδους τού έτους και πιο χαλαρή τον υπόλοιπο καιρό. Τί να κάνει δηλαδή ένας αγρότης την επομένη ημέρα, αφού μαζέψει και το τελευταίο ροδάκινο από το χωράφι του; Να πάει να χαϊδέψει τις ροδακινιές και να τις ευχαριστεί μία προς μία;
«Έφαγαν τις επιδοτήσεις και ζητάνε και τα ρέστα. Αυτοί φταίνε που φτάσαμε ως εδώ»
Το ότι δόθηκαν επιδοτήσεις στους αγρότες που σε κάποιον μεγάλο ή μικρό βαθμό δεν επενδύθηκαν στον τομέα για τον οποίον δόθηκαν, αυτό έχει μία βάση να το λέει κανείς, αλλά για να είμαστε τότε δίκαιοι, θα πρέπει να δούμε όλη την αλυσίδα των εμπλεκομένων και να μην κατηγορούμε μόνο τον εύκολο στόχο. Εάν λοιπόν δόθηκαν επιδοτήσεις και αυτές φαγώθηκαν, τότε αυτός που τις έδωσε, γιατί τις ξαναέδωσε και τον επόμενο χρόνο, και τον μεθεπόμενο χρόνο και τον παραμεθεπόμενο χρόνο; Είναι δυνατόν η Ευρωπαϊκή Ένωση από όπου προέρχονταν οι επιδοτήσεις να μην γνώριζε τί γίνεται; Είναι δυνατόν, να μην γνώριζε ότι π.χ. στην Θάσο είχαν δηλωθεί περισσότερα ελαιόδεντρα από όσα θα χωρούσαν σε 5 νησιά όπως η Θάσος, ακόμα και αν φυτεύονταν η μία δίπλα στην άλλη; Ποιός δεν τα ήξερε αυτά; Το ντόπιο πολιτικό σύστημα, δεν το γνώριζε;
Εντάξει, εάν κάποιος πιστεύει ότι ανήκει στους δώδεκα Αγίους Πατέρες και ενώ θα είχε ανάγκες στην οικογένειά του, αυτός θα επένδυε όλα τα λεφτά τής όποιας τυφλής και ανεξέλεγκτης επιδότησης μόνο στον σκοπό για τον οποίον αυτή δόθηκε, τότε αυτός δικαιούται να ενδυθεί την εισαγγελική τήβεννο και να απαγγείλει την κατηγορία αυτήν. Διαφορετικά, αν θέλει κανείς να είναι δίκαιος, ας πιάσει το πολιτικό σύστημα και ας τα ψάλλει πρώτα εκεί για το ότι επίτηδες άφησαν να τραβήξει ο χορός των επιδοτήσεων ακριβώς για να κατηγορηθεί ο κλάδος των αγροτών. Η δε Ευρωπαϊκή Ένωση, επένδυσε έτσι στην προσπάθεια μετατροπής τού αγροτικού πληθυσμού σε επαίτη των επιδοτήσεων, κάτι που, όχι μόνο συνεπάγεται, αλλά και απαιτεί όλο και μικρότερη αγροτική παραγωγή.
Για την ιστορία, είναι δυνατόν σε μία χώρα όπως η Ελλάδα (και όχι, δεν είναι μία κουτσουλιά στον χάρτη όπως επιμένει το σχολείο να διδάσκει στα παιδιά) που διαθέτει τέτοιες εκτάσεις και αυτές τις καιρικές συνθήκες, να έχουν υλοποιηθεί προγράμματα χωματερής, ποσοστώσεων και αγραναπαύσεων; Προγράμματα τής τότε ΕΟΚ δεν ήταν αυτά; Αν αυτά δεν ήταν προγράμματα καταβαράθρωσης τής αγροτικής μας οικονομίας, τότε τί ήταν; Προγράμματα ανάπτυξής της;
Αντί να έχουμε υπουργούς Γεωργίας που να έλεγαν στους αγρότες :
- «Καλλιεργήστε όσο και όσα περισσότερα μπορείτε και εγώ θα σας βρώ αγορές»,
είχαμε υπουργούς Γεωργίας που έλεγαν:
- «Πετάξτε την παραγωγή σας και κάτι θα πάρετε» (χωματερές)
καθώς και
-«Φροντίστε η παραγωγή σας να μην υπερβαίνει αυτό το όριο» (ποσοστώσεις)
και φυσικά:
- «Αφήστε το χωράφι άσπαρτο και θα πάρετε λεφτά» (αγρανάπαυση)
Όλοι αυτοί τής αλυσίδας, από τον πρωθυπουργό ως και όλους τούς "από κάτω" γνώριζαν πολύ καλά πού οδηγούν όλα αυτά και φυσικά το γνώριζαν και οι βουλευτές τής επαρχίας.
Παρά, βέβαια, το πείσμα τών ευρωπαίων και των ντόπιων δοσίλογων που διαχρονικά υποδύονται τον έλληνα πρωθυπουργό και τους υπουργούς να καταστρέψουν ολοσχερώς την αγροτική παραγωγή της Ελλάδας, αυτή παραμένει τεράστια. Οι πάγκοι των λαϊκών αγορών έχουν πάνω τους βουνά από ελληνικά προϊόντα γής και παρά το πείσμα πολλών αλυσίδων σούπερ μάρκετ να φέρνουν ολλανδικές τομάτες, μήλα από Αργεντική και λεμόνι Ισραήλ, τα περισσότερα είδη στο μανάβικό τους είναι ελληνικά.
Αυτό όμως που όχι μόνο δεν υποστηρίζεται, αλλά υπονομεύεται από το ίδιο το κράτος είναι οι εξαγωγές των αγροτικών προϊόντων. Μόνο ιδιωτικά, αν κάποιος στήσει την δικιά του αγροτική επιχείρηση και την συνδυάσει με μία συσκευαστική μονάδα, μόνο τότε έχει προοπτικές εξεύρεσης αγορών. Αλλά σε μία χώρα με τέτοια αγροτική δυναμική, δεν μπορεί να απαιτηθεί από τον καθένα να «καθαρίσει» μόνος του με τα λιοντάρια τής ελεύθερης αγοράς. Θα πρέπει οπωσδήποτε να υπάρχει υποστήριξη από το κράτος. Και από αυτό θα έχουμε όφελος όλοι. Τόσο οι αγρότες όσο και όλοι οι υπόλοιποι. Και τότε δεν θα ήμασταν αυτή η χώρα-χάλι που έχουν μαζευτεί οι μισοί στην Αθήνα. Θα μπορούσε ο κόσμος να παραμείνει στην ελληνική ύπαιθρο η οποία τώρα αργοπεθαίνει.
Ας μην υιοθετούμε λοιπόν την διαρκή, υπόγεια, λυσσαλέα προπαγάνδα τού Συστήματος κατά των αγροτών. Το Σύστημα θέλει ακριβώς αυτό: Να κατηγορούμε ο ένας τον άλλον αλλά ποτέ το ίδιο το Σύστημα. Έτσι μάς αποπροσανατολίζει από το να στραφούμε στον πραγματικό εχθρό. Έτσι κερδίζει χρόνο. Έτσι μας κάνει συμμάχους στο πλευρό του καθώς βαράει αλύπητα την τάξη για την οποία μας έχει αφήσει να πιστεύουμε ότι είναι σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνη για την δική μας κατάσταση.
Το ότι ο αγώνας τών αγροτών περιλαμβάνει ενέργειες που ίσως καθιστούν σε κάποιες περιπτώσεις την καθημερινότητά μας δύσκολη (όπως κλείσιμο δρόμων) είναι μία ευκαιρία να μιλήσουμε μαζί τους για άλλες ενέργειες που ενδεχομένως να είναι πιό αποδοτικές απέναντι σε τόσο μία εχρθική κυβέρνηση, όπως τώρα τού Αλέξη Τσίπρα, η οποία φαίνεται ότι το μόνο για το οποίο ανησυχεί όταν κλείνουν δρόμοι ταχείας κυκλοφορίας είναι το ότι οι φίλοι του που εκμεταλλεύονται τα διόδια, χάσανε λεφτά από τις διελεύσεις οχημάτων που διαφορετικά θα κυκλοφορούσαν στον δρόμο που εμείς κατασκευάσαμε, κατόπιν τούς τον χαρίσαμε, και τώρα τούς τον πληρώνουμε από πάνω.
Διαβάστε όλα μου τα άρθρα στο
http://porofaraggo.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου